پوشش یكی از شئون انسانی است و این شأن انسان به خصوصیات متفاوت فردی، اجتماعی وی مربوط می شود و می توان گفت كه لباس پرچم وجود آدمی است كه از اعتقادات و فرهنگ و آداب و رسوم وی سخن می گوید.
پیدایش لباس منشأهای گوناگونی دارد، منشأ روانی، امنیتی، اجتماعی، اخلاقی و دینی و به خاطر این منشأها و كاربردهای گوناگون آن به عنوان نعمت از آن یاد می شود كه خداوند مثل بقیه نعمت ها به انسان ارزانی داشته و آن را وسیله ای برای پوشش و زیبایی و حفاظت از سرما و گرما و از همه مهم تر، انجام عبادات خداوند قرارداده است.
قرآن، مبحث پوشش را در لابلای آیاتی كه پیرامون آفرینش انسان اولیه «حضرت آدم» آورده است و آن را به عنوان نعمت الهی از طرف خدا معرفی می كند «یا بنی آدم قد انزلنا علیكم لباساً...» و به خاطر همین اهمیت لباس است كه شیطان با وسوسه هایش می خواهد آن را از تن ارزشمند انسان بكند و جدا كند و اگر در این زمینه موفق نشد تلاش می كند تا انسان از مسیر اصلی استفاده صحیح از لباس منحرف شود و راه افراط و تفریط را بپیماید. سفارش و تأكید قرآن و روایات به استفاده صحیح از این وسیله، به ما یادآوری می كند كه شكر نعمت لباس به استفاده صحیح و مناسب از آن نعمت است تا زمینه رشد شخصیت فردی و اجتماعی انسان را فراهم كند و تأثیر پوشش صحیح را برآرامش و امنیت بیان نماید......